όλα είναι μια χημεία.-

                                                                                                                     Παρασκευή βράδυ

και λέμε με τις φίλες μου να επισκεφθούμε το νέο στέκι που ανακαλύψαμε -μακριά επιτέλους από ανεπιθύμητες και επαναλαμβανόμενες παρουσίες της πόλης- και η κλεφτή ματιά που ρίχνω στο κόσμο γύρω μας συναντιέται με την δική σου. Μέχρι και το τελευταίο μου σημείο πάνω μου σκανάρεται τόσο έντονα από το βλέμμα σου, όσο είναι και τα συναισθήματα που μου βγάζει το αγαπημένο μου κομμάτι που μόλις άρχισε να παίζει. Βλέποντας να το σιγοτραγουδάς καθώς παράλληλα με κοιτάς, νιώθω για λίγα λεπτά ότι σε ξέρω εδώ και καιρό, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε γνωριστεί ποτέ. Αυτό το μυστήριο που ταιριάζει γάντι στην ατμόσφαιρα της τόσο ενδιαφέρουσας βραδιάς μου, ήρθε η ώρα να λάβει τέλος δυστυχώς. Με κοιτάζεις να φεύγω και μέχρι την τελευταία στιγμή, η ανησυχία που έχει καταβάλει το προσωπό σου και τις σκέψεις σου -καθώς ψάχνεις τρόπους να με προλάβεις, δίχως να ξέρεις τι να μου πεις ακριβώς- είναι προφανής και δεν σου πάει καθόλου. Δεν με απασχολεί. Ξέρεις ότι θα με ξαναβρείς. Ξέρω ότι θα σε ξαναδώ. Κι αυτό γιατί έτσι πρέπει να γίνει, και θα γίνει αργά ή γρήγορα. [μοίρα?]

                                                                             ***
Κλείνω τα μάτια

και η πρώτη σκέψη , για κάποιο ανεξήγητο λόγο και μετά από αρκετούς μήνες, είσαι εσύ.
Όλα σβήνουν ξαφνικά από το μυαλό, καθώς η ενοχλητική δόνηση του κινητού μου που χτυπάει, με ξαναπροσγειώνει αρκετά απότομα σε ένα ακόμα βαρετό βράδυ Δευτέρας...

Είσαι εσύ!Πέτυχες παλιές μας φώτος στο pc, πήρες να δεις τι κάνω και θέλεις να βρεθούμε!
"Δεν μπορεί .. μου χεις βάλει τσιπάκι, δεν εξηγείται αλλιώς τέτοιος συγχρονισμός", σου λεω! Δεν εκπλήσσεσαι μου λες, είναι γνώριμο πλέον το φαινόμενο αυτό μεταξύ μας, λες. [τηλεπάθεια?]

   
                                                                             ***

Μέρες που η ψυχολογία μου έχει φτάσει πάτο, που το κλίμα δεν σηκώνει εμένα και τη διάθεσή μου, που συνεχόμενα απαγορευτικά εμποδίζουν τον εαυτό μου να θέλει να  επικοινωνήσει με οποιοδήποτε κοντινό μου άτομο, εμφανίζεσαι εσύ από το πουθενά, κάθεσαι αθόρυβα δίπλα μου, κερνάς τσιγάρο και μετά η απόλυτη σιωπή....[σύμπτωση?]
 Ναι, είναι από αυτές τις στιγμές που τα λόγια έχουν χαθεί, τα βλέμματα φλερτάρουν ασύστολα μεταξύ τους και η αγκαλιά σου με κάνει να χω ξεχάσει οποιαδήποτε σκέψη αρνητικής φύσεως . Η σκηνή πλέον θυμίζει αγαπημένο σου ρομαντικό στιγμιότυπο από αισθηματική ταινιά που βλέπεις στο σινεμά και σου πέφτουν τα pop corn...


Η δική μου εκδοχή-απάντηση στις παραπάνω αγκύλες αποτελείται από μια λέξη.
"Χ η μ ε ι α"...

 Απλή μέν, αλλά σύνθετη ως έννοια. Είναι ίσως και σημαντικότερη από τον έρωτα σε μία σχέση, καθώς ο έρωτας λένε φεύγει, η ύπαρξη της χημείας μεταξύ δύο ατόμων, όμως, είναι διαχρονική.







Χημεία:

Δύσκολα θα την συναντήσεις_ 
                              Εύκολα θα την εκμεταλλευτείς_ 
                                                                Σίγουρα θα την εκτιμήσεις_

                                                                                                                    Καλή σας Νύχτα*_